Parel van Noorwegen


zie ook:
www.stay-norge-vesteralen-straumenfjord.blogspot.nl/
en voor Vesteralig:
www.oetzi-travel.blogpot.nl

Het is zover!


Damperiet, restaurant en rorbuer

Genieten in Noorwegen

Vanaf 1 januari 2014 kunnen (potentiële) Noorwegenliefhebbers bij mij genieten van de Vesterålen. Deze archipel (Vesterålen, Lofoten en Senja) is één van de mooiste gebieden van Noorwegen. Een parel!

 
Dat is mijn bescheiden mening, maar ik sta te springen om mijn passie met je te delen.

Mooi



uitzicht op Straumenfjord

Bergen, fjorden, walvissen, orka’s, middernachtzon en Noorderlicht (de grootste lichtshow ter wereld), Je zit er in Damperiet middenin. Je kunt gaan hiken, vissen, kanoën of gewoon zitten en genieten van dit paradijsje... in de zomer respectievelijk de winter. Je kunt verblijven in 1 van mijn 5 oude vissershutjes waarvan er veel te vinden zijn in dit gebied. Van buiten zijn ze alle eender, maar van binnen heel verschillend; authentiek sfeervol en toch uitgerust met moderne voorzieningen.

Hoe kom je er?
De Vesterålen zijn uiteraard goed met de auto te bereiken. Je rijdt dan via Noorwegen een prachtige maar minder snelle route. Via Zweden is sneller. Maar houd je vast… het blijft een eind rijden. 
Per vliegtuig kan ook. Op vliegveld Evenes, tussen Narvik en Harstad, kan je een auto huren. En als je langer boekt dan een week, word je van het vliegveld opgehaald... maar zit je zonder auto als je bij mij bent… en dat is niet zo handig. 

Tarieven
De prijzen zijn vanaf 1400 NOK per nacht (omgerekend ca. 170,00).
Je betaalt per huisje, exclusief linnengoed.
Voor bedlinnen en handdoeken wordt iets extra in rekening gebracht.

Informatie en reserveren:

mpdenboer@hotmail.com

0031-6-29342868

Med vennlig hilsen

Martin den Boer

Mijn dochter een Fjord... ik ook een fjord!

 

Mijn Dochter heeft al jaren een fjordenpaard. Zion heet hij. Een Ruin. Dat is dan wel weer zielig, maar hij laat zich er niet door van de wijs brengen. Zij is er al jaren gek mee en ze gaat er helemaal voor. Als ze op vakantie is dan heeft ze heimwee naar haar paardje. Niet naar paps of mams... nee, naar Zion. En het is een gaaf beest.

Nu wil het toeval dat ik sinds kort ook een fjord heb. Straumenfjord heet hij of zij....

En daar ben ik ook gek mee.

 

Wat zou het leuk zijn als Zion een keer langs mijn fjord kan galopperen!

 

Tante

"Tante", dat is noors voor..... "tante".


Terwijl ik mijn vorige blog schreef in de euforie van mijn vertrek naar Noorwegen en het aanprijzen van mijn accommodatie daarginds, is er tegelijkertijd ook sprake van een ander euforie. Ik zit naast het bed van mijn stervende tante. Naast mijn bijna 95 jaar oude en nog slechts 42 kilo wegende tante. Ze is eindelijk stervende en ze wil dat al zo lang. Na jaren van zitten en voor zich uit kijken en desondanks nog helder en fel kunnen communiceren lijkt het nu gebeurd met haar. Ze heeft een deel van mijn Noorwegen ambities gelukkig nog meegekregen en ik heb haar verteld over het mooie land. Maar ze vindt het natuurlijk niks! En als haar iets niet aanstaat dan zegt ze dat ook onomwonden. En dat is wat haar zo leuk maakt. Een goed mens met een mening!

En nu ligt ze hier voor me. Heftig haar laatste adem uitblazend en op weg naar Petrus. Maar de poort komt ze niet in heeft ze gezegd. Maar wil ze ook niet. Waar ze dan wel terecht komt? Walhalla misschien? Dat was natuurlijk wel de plek waar vroeger in de ogen van de christelijke goegemeente de Noorse "heidenen" hun doden heen wensten. En nou ken ik Noorwegen toevallig een beetje..... zo schoon als dat land is, moet het Walhalla nog veel mooier zijn. Dus lieve tante, ik weet zeker dat er daar voor de poort stoere Knut's, Gudrun's en Thor's zitten die je met open armen zullen ontvangen als je aanklopt. Alleen moet je niet zeggen dat je Toos heet..... want dat vinden ze daar een hele rare naam! En als Vikingen, met hun geheel eigen mening, iets niet aanstaat..... dan zeggen ze dat heel onomwonden en helpen ze je met slag en stoot zo...toch naar het Walhalla!
Ik ben blij dat je gaat. Dat je uit deze omgeving, waar ze overigens met de beste bedoelingen, maar soms wat dommig en ongelukkig de oude en zieke garde van onze samenleving verzorgen. Waar goede zorg voor welvaart staat?!

Bø

 Bœr kommer tilbake i Bø

De Engelse Wikipedia zegt: "The municipality (originally the parish) is named after the old Bø farm (Old Norse: Bœr), since the first church (Bø Church) was built there. The name is identical with the word bœr which means "farm" and it is a cognate with the Dutch language word "boer" which means "farmer".[4]" Let op de schrijfwijze: de aaneengesloten œ!
De Noorse Wikipedia zegt er niets over. Dat is bijzonder. Of zouden ze liever net doen of ze het zelf hebben verzonnen?
Misschien zijn ze minder geïnteresseerd in de etymologie. Of gaan ze niet verder terug dan het begin van hun relatief nieuwe taal 't Bokmål. En dan kijk je niet naar het oude Noors natuurlijk. Aan de andere kant is de andere noorse taal 't Nynorsk wel meer gebaseerd op de oude vikingentaal. Daarin zou het woord "Bœr" misschien nog wel een  plek kunnen hebben. Wacht even....ik zal eens kijken op internet. Op de universitetet van Oslo kennen ze het woord niet. Welke Engelsman heeft het dan verzonnen? Maakt me eigenlijk ook geen fluit uit. Feit is wel dat de, of liever, Den Boer, weer terug komt naar Bø, Nordland. En wel naar Damperiet, Straumsjøen in Bø Kommune.
Vanaf januari 2014 kan iedereen die dat wil, tegen een Noorse vergoeding (dat dan weer wel), verblijven in een van "mijn" mooie vissershuisjes en desgewenst lekker eten in mijn restaurant, in de winter van het Noorderlicht genieten en de in de zomer van het Langelicht! En als je mijn blog gelezen hebt....krijg je korting!

Fra Å til Bø Deel 2

Hier (Straume 2013)

Eindje vliegen en eindje rijden en dan zit je in Straume, in de gemeente Bø in het noorden van Noorwegen. Oke.... flink eindje vliegen en 2,5 uur rijden met een huurauto en dan in Straume rechts naar het Straumfjord en dan rij je tegen Damperiet aan. Gelegen aan een doodlopend weggetje waar de camera-auto's van Google niet komen ligt een, vroeger vermaard, restaurantje met een terras boven het fjord. Daarachter ligt een rijtje oude vissershuisjes. Al met al een idyllisch plaatje in Noors rood. Met uitzicht op, hoe kan het ook anders daar, de bergen. En niet zomaar bergen, nee, bergen waar zeearenden nestelen. En vanaf dat terras kun je ze voeren.... wordt gezegd. "Goh wat een prachtige plek om te vertoeven. Als ik toch eens naar Noorwegen ga dan zou ik daar wel een huisje willen huren. Zou dat kunnen?"  "Ja natuurlijk kan dat?" "Waar?" "HIER! " "En bij wie?" "Bij mij!" Voor weinig meer dan het idyllisch verblijf in het wonderschone Center Parcs of hoe dat tegenwoordig ook heet!



Ik begin nu al in mezelf te lullen. Zou dat het begin zijn van het veelvuldig met mezelf in conclaaf zijn dat ik straks in het stille Noorwegen vrolijk voortzet?   

kapper

pony of rund? (Rondane 2010)

Eindelijk gisteren maar weer eens naar de kapper geweest. Of moet ik zeggen barbier! Een mooi Frans diploma in de etalage van dat ie goed kan, of in ieder geval kon knippen. Aardige coiffeur, dat zeker, maar na veertig jaar luizenbossen, krullen en permanentjes, had ik toch het idee dat ie beter zijn emeritaat kon genieten.
Hij knipte, praatte, knipte, praatte......dus in die zin wel zeker diplomawaardig, dat het een lieve lust was. En hij praatte beter dan dat hij knipte.... vond ik. Hier en daar jaste hij er een stuk af. En het leek volkomen willekeurig. "Zo goed?" vroeg hij. "Nee" daar nog wat..... en zo werd er een extra pluk gegrepen en afgesneden. Narcistisch in de spiegel loerend vreesde ik voor mijn Adonislook. Maar halverwege vluchten was geen optie. Ik heb het wel serieus overwogen want de weg naar huis was slechts kort. Maar dan....schuilen kon nog wel? Mezelf opsluiten en wachten tot het kortste deel weer lang genoeg was? Nee, Dat kan niet want ik heb plannen. En die plannen vragen om actie en daarvoor moet ik op pad. Binnenkort weer op pad; vluchtje naar de Vesterålen. Kijken op de plek die ik binnen afzienbare tijd ga exploiteren. Dat heet, als ik tot een vriendelijk contract kom met de eigenaar. Maar dat gaat lukken denk ik. En dan? Dan ga ik met ingang van het nieuwe jaar starten op een plek zo een 300 km boven de poolcirkel.

Proberen een restaurant weer aan de praat te krijgen, huisjes uit te huren en me te nestelen in een Noorse plaatsje, waar de burgemeester nog persoonlijk dingen voor je regelt. Dat zal een start worden midden in de "mørketid" de donkerste tijd van het jaar. Hoe ga ik die vullen? Zal ik wel genoeg te doen hebben om niet depressief in een hoekje te gaan zitten huilen tot de zon weer aan de einder verschijnt? Zal ik ......"Zo moet het goed zijn" bracht mij weer terug in de stoel voor de spiegel. En ik zag dat het goed was! After all! € 23,95, shampoo incluis!

Zere poten, moeie voeten

Wat moet je vooral niet doen als je weet dat je een eind moet slenteren op een warme zomerse dag in Oslo? Nieuwe schoenen kopen en die vervolgens inlopen. Zou ik een ander streng adviseren dat vooral niet te doen! En nu weet ik namelijk ook waarom niet.

moeie voeten, Nijmegen 2013

Deze Noorse ondernemer in spe heeft gisteren met deze, overigens zeer nette, schoenen de straten van Oslo doorkruist. Pijn in de poten, maar monter in de kop. Want hij heeft een lunch met een investeerder genoten en zaken besproken; bij de man thuis in zijn meer dan riante huis in Oslo. Hij is een vriendelijke jonge geslaagde zakenman met een hoogzwangere parel van een vrouw.
Het gesprek was bedoeld om kennis te maken en om te kijken of de juiste chemie tussen geslaagd en adspirant slagen aanwezig was. En, die was er. En aan mij is het nu om te beslissen en een voorstel te doen hoe in zee te gaan met deze meneer. Op een wonderlijke manier komt er van alles samen. Een plek waar ik in mei dit jaar nog was en waarvan ik dacht dat ik dat wel wilde exploiteren werd  me vervolgens kort geleden voor de neus geschoven. Daar schreef ik in mijn laatste blog over. En nu ben ik dus een stap verder. Ik kan mijn plan trekken en een bedrijf (her)starten op een plek die voor mij geknipt is. Maar het zal voorwaar geen sinecure zijn om dit te realiseren. Voor nu moet ik eerst mijn voorwaarden stellen en overeenkomen en plan trekken. Zou het dan toch gebeuren? 
Na dag slenteren en een goed gesprek heb ik uiteindelijk heerlijk geslapen en zijn mijn voeten gereed om nog vele stappen te zetten richting realisatie van iets moois!   

Fra Å til Bø

Fra Å til Bø



Å, helemaal links, je kunt het  net niet zien en  Bø, helemaal rechts, kun je ook net niet zien (2013)

Dat lijkt op "van A naar Beter" van Rijkswaterstaat. Maar dat is het niet. Dit voorjaar was ik op de Lofoten en sprak ik Sigurd Ellingsen, de eigenaar van het dorp Å,het zuidelijk deel van de Lofoten, het openlucht museum met oude vissershuisjes die nu in gebruik zijn voor toeristen. Hij trad vroeger als eigenaar van dorp EN kroeg ook op als soort burgemeester en mocht dronkenlappen (zonder spatie he) insluiten in het onder de kroeg gelegen cachot. Welnu, als het meezit praat ik binnenkort ook met de burgemeester van  Bø. Een gemeente in het zuidelijk deel van de Vesterålen. Uithoek, dat wel, maar wel een mooie. In die gemeente is een restaurantje met een aantal "rorbuer", oude vissershuisjes. En de eigenaar zoekt een beheerder. Nadat dit mij onder ogen kwam heb ik een epistel gedicht en binnen een uur kwam er een reactie. En volgende week lunch ik met de eigenaar in Oslo. Hoe snel kan het gaan! Maar dit is nog slechts een lunch hoewel hij erg enthousiast lijkt. Maar er moet nog heel wat water naar de Noordelijke IJszee voordat hier iets beklonken kan worden. Maar leuk is het wel. De locatie ligt op een eindeloos mooie plek en heeft veel potentie voor bijvoorbeeld zeevissen. Zeevislocaties rijzen als paddenstoelen uit de rotsen langs de Noorse kust. En deze locatie heeft behalve die potentie ook de mooie ligging voor "whalespotting", kayaking en bergwandelen. En dan heb ik het nog niet over het Noorderlicht dat steeds meer mensen aantrekt. En in het restaurantje kan voor een schappelijke prijs wat worden gegeten: stukje rendier of eland bijvoorbeeld. Lijkt allemaal te mooi om waar te zijn en ik reken me niet rijk. Maar de mogelijkheid, het contact en een vast en zeker leuk gesprek dat ik volgende week ga hebben zijn zeker de moeite waard om te beleven. Allerminst saai!
In die zin is het voor mij toch van A naar Beter?

Weg

Over wegen, bergen en dalen

Snel naar of weg uit Noorwegen lukt met de auto niet. Voor een mooie trip naar het noorden kun je, mits je er tijd voor uit trekt, prachtig toeren door het Noorse landschap. In de zomer dan want vroege voorjaar en in de winter zijn de nog betrekkelijk schaarse wegen voor een deel niet begaanbaar in verband met de sneeuw. Dat geldt met name voor de wat hoger gelegen bergwegen. 

Er loopt echter wel een aantal “snel”wegen door Noorwegen. De belangrijkste, die zuid met noord verbindt is de E-6.  


E6 (2013)

Wat in Oslo als een heuse 4 baans begint, kronkelt nabij Hamar als twee-baans verder door de vele dalen en over diverse hoogvlaktes helemaal tot de Noordkaap. En heet daar in het hoge noorden nog steeds gewoon: E6. Al kun je op sommige plekken elkaar maar net of net niet passeren. 

Het feit dat de E6 tot op heden nog slechts in naam een snelweg is, is bijzonder. Want opschieten doe je er nog steeds niet omdat naast het landschap ook de maximum snelheid roet in het fast food gooit. En wee uw knekels al u de limiet overschrijdt. Want al is de pakkans klein, de boetes zijn exorbitant groot.

Vergeleken met begin 80er jaren is er al veel aan wegen bijgekomen in Noorwegen. En het lijkt alsof de voor het grootste deel smalle E6 zich steeds verder naar het noorden breed verder vreet. En dat is hoewel logisch…..best jammer. 

Moet ik dan overwegen om het desolater en minder ontsloten te zoeken? Nee denk het niet. Want er blijft genoeg over waar het in bergen en dalen nog desolaat en moeilijk over wegen bereikbaar is!

het regent kleuren

Purple Rain

plaatselijke paarse regenvlaag (2013)

Toen Prince het zong vroeger kon ik me er geen voorstelling van maken. Liedje vond ik wel mooi maar verder ach….was al blij dat ik ABBA begreep. 

Maar sinds de afgelopen week weet ik waar het over gaat en dat het bestaat. Al weet ik met mijn kleurendoofheid niet helemaal of ik de Colour Purple wel goed herken. Maar ik hou het er op dat ik De Regen gezien heb. In een prachtig palet van avondzon en wolken nam ik het voor de lens. De avondzon in het midzomernachtelijk noorwegen doet mooie dingen met de wolken en de daaruit soms heel plaatselijk vallende regen. Heb veel gezien en genoten, maar dit was wel heel mooi. 

Net getrakteerd op een eiland met aalscholvers in gelid in prachtig zonlicht, achtervolgd door een brede band van dreigende regen en aanwakkerende wind, op de valreep in de zicht van de haven nog een prent kunnen schieten van dit prachtig purperen fenomeen. 

aalscholvers, veel aalscholvers (2013)

Eerder schreef ik al over de Noorse luchten. Er lijkt geen einde aan te komen en elke keer dat ik het zie ben ik weer met stomheid geslagen. En voor een ouwehoer als ik is dat best bijzonder! Verder dan het Ah en Oh van de neanderthaler, die ik ook ben, kom ik dan niet….....
en is ook genoeg want dekt de lading!

Spiritualiën

Et Glass Vin

Alcohol in Noorwegen. Enige verschil met Nederland is dat het duur is. Erg duur. Maar dat staat de Noren niet in de weg om het te nuttigen; gekocht in de Vinmonopolet of zelf gestookt. Ze lusten er wel pap van zeg maar. Niks nieuws natuurlijk want voor de meesten van ons in Nederland geldt hetzelfde. En ik ga nooit op reis zonder een paar liter wijn uit pak! Heb afgeleerd om meer mee te nemen en bij de “arme Noortjes” achter te laten. Want alcohol is immers zo duur. Maar de gemiddelde Noor kan het ook wel weer betalen. Dus ik “schenk” geen wijn meer. Nog wel de kralen en spiegels natuurlijk.

et glass vin etter fiske 2013

Afgelopen week in Nordskot een feest zien gebeuren. Een bandje speelde fijne muziek en de mensen vermaakten zich. De jeugd mocht er echter niet in. En wat gebeurt er dan? Die hoopt zich dan op voor en rond de ingang met bier en andere vrienden. Hebben zo toch hun feestje. En dat terwijl op het feest een soort van ordetroepen rondlopen met een geel hesje waar “Vakt” op geschreven staat. Dus veiligheid voorop op feestterrein. Maar daarbuiten zuipt de jeugd onbewaakt, onder het “andere kant uit ziend´ oog van de Vakt, een stuk in hun Noorse kraagjes, af en toe half de berg op zwalkend om een plas te doen, om daarna weer verder te drinken en andere mensen lustig toe te lallen.



Rare jongens die Noren? Ach nee. Zij lijken wij wel!

Zooi is ook Mooi

Zooi is ook mooi!



"zooi" in Nordskot Brygge (2013)

Noorwegen is een groot land met veel ruimte. De huizen in het buitengebied beschikken over vele aren, zo niet hectaren, land rondom huis. Even naar de vuilstort is er vaak niet bij want dat is hier nooit even...en wat is er dan handiger dan het gewoon maar op te slaan. Dat zou ik ook doen als ik de ruimte had. En zo tref je het op heel veel plaatsen aan.

 



"zooi" langs de kustroute (2013)

Ik ga even niet zeiken over milieu maar probeer het eens van een andere kant te bekijken. In dit land van bergen nemen ook de bergen met zooi een plaats in het landschap in. Worden eigenlijk onderdeel van het aanzicht. En eigenlijk is het niet eens heel storend.
Als je de rommel goed bekijkt dan ligt er allerlei bruikbaar materiaal dat gewoon staat of ligt te vergaan; auto's, bootjes en matrassen (die ik overigens niet voor hergebruik zou willen benutten).

"Mooi" langs de kustroute (2013)

 

De tijd van met bestelauto langs grofvuil gaan heb ik trouwens gehad en daar is in gereguleerd Nederland ook geen gein meer aan. "Morgensterren" is het onmogelijk gemaakt om nog te struinen in andermans rommel.

Dit fenomeen kennen de Noren vast niet. Maar als ik hier rij en kijk..... krijg ik weer jeuk!

En ik zag……dat ik niet de enige was!
 

Richting Nordskot (2013)

Weer in Noorwegen

Na een week of 5 weer terug in Noorwegen. Een dag of 6 de tijd genomen om vanuit Nederland naar Nordskot, ter hoogte van de Lofoten te rijden. En rit die vooral mooi was op "werelds mooiste kustroute", zoals ze dat hier vinden. En ik denk niet dat ze er ver vandaan zitten al denk ik dat er op vele plekken hele mooie routes langs 's werelds vele kusten zijn. Maar daar ben ik niet en hier wel. En heb genoten van de uitzichten. En nu? Nu zit ik in Nordskot Brygge met het uitzicht op de archipel. Hier recht naar het noorden ligt Svolvær , de hoofdstad van de Lofoten. Het stadje zie ik niet, de bergketen van de Lofoten wel. Vele kilometers Lofoten in zicht..... bij mooi weer.



Inspiratie

Ik ben wat blog schrijven betreft best een nijvere bij. Hoewel het soms hard nadenken is om inspiratie te vinden..... Oh wacht even, dat klopt volgens mij niet. Inspiratie is toch iets dat je krijgt  of niet krijgt. Daar hoef je niet voor na te denken. Dus laat ik overnieuw beginnen. Soms is het hard nadenken om datgene op te schrijven waar ik graag iets over zou schrijven. Het kan zijn dat ik de juiste woorden niet vind, maar het kan ook zijn dat ik me afvraag of ik datgene dat ik wil, wel kan opschrijven. Bijvoorbeeld als ik over mijn ouders of kids iets zou willen schrijven en dat eventueel met foto's wil larderen. Daar ben ik nog niet uit dus deze rit niet een dergelijk epistel. Maar wat dan wel?


nijvere bij Rondane (2010)

Tja, in Noorwegen komt het me dikwijls gewoon aanwaaien; de indrukken die ik opdoe, de dingen die ik beleef. Dat betekent natuurlijk niet dat ik het hier maar saai heb, maar de blog gaat over Noorwegen dus probeer ik altijd op een of andere manier Noorwegen er in te verwerken. En als ik het woord "Noorwegen" maar vaak genoeg gebruik kom ik vanzelf bovendrijven in Google. Maar dat geheel terzijde. Zoals het meestal werkt is als volgt. In Noorwegen schrijf ik de dingen die me aan komen waaien en zoek daar uit mijn fotoarchief een plaatje bij. Hier in Nederland doe ik dat meestal andersom. Ik heb een riante foto bieb en daar loop ik doorheen en als ik een foto zie die ik mooi vind om te "publiceren" dan bedenk ik daar een verhaaltje bij. Ook inspiratie eigenlijk, maar wat indirect. Maar ook leuk om te doen overigens. Voor dit verhaaltje is het onderwerp "inspiratie" en hoe mooi is het dan dat de tekst uit mijn vingers vloeit en ik nu, een half witbiertje  verder, kom tot afronding van dit episteltje. .....tje, want het is natuurlijk maar kort.  

Noren in het Zuien

Vandaag kwam ik er achter dat je niet in Noorwegen hoeft te zijn om Noren tegen te komen. De Noren komen naar je toe deze zomer!

Omdat ik in Budel trainingen verzorg deze week, zit ik in een hotel in Weert en daar trof ik een clubje Noren dat zich redelijk tegoed deed aan het bier hier. Voor hen natuurlijk een luilekkerland. Los van het feit dat hun baas voor dat bier betaalt hebben ze een Noorse portemonnee te spenderen hier. De Noorse kroon staat erg goed ten opzichte van de euro. En ze lieten het zich goed smaken. Waren gezellige mensen en natuurlijk heb ik gedaan waar ik heel goed in ben ben….. ouwehoeren! In september zijn er verkiezingen in Noorwegen en deze noren waren er zeker van dat Jens Stoltenberg het veld moet ruimen. Voor hem gaat de zon onder; het doek neer.



in Øksfjord gaat de zon na september ook weer onder (2010)

Hij helpt het land naar de kløte….. zeiden ze in vervalst Noors.

En toen begon hun relaas. En ik moet toegeven…. Zoals het nu gaat kan het niet lang goed gaan. Het sociale stelsel is zo uit zijn krachten gegroeid dat het werkende volk mort. En begrijpelijk. Werkeloze Noren gaan zomaar met 2800 euro per maand naar huis. En aan de andere kant laat de regering de ouderen en zwakken die het echt nodig hebben in de steek. Die verkommeren. En dat maakt de werkende Noren kwaad. Gerechtvaardigd kwaad en ik kon mezelf goed in hun argumenten vinden. En niet in de laatste plaats omdat er op dat gebied in Nederland ook een en ander aan het misgaan is. Maar goed, wij hebben nog het excuus dat het even minder gaat in ons landje. Maar voor Noorwegen met al zijn oliegeld is dat natuurlijk niet aan de orde. Hun rijkdom is van Dagobertiaanse omvang. En de 3 linkse regeringspartijen zettten kennelijk een beleid voort dat voeding geeft aan de boosheid van de werkende Weertse Noren. En ik weet uit andere gesprekken dat ook de linkse Noren het een beetje te gek vinden. Het land wordt overspoeld door hardwerkende lieden uit de Baltische staten en ook ik zal proberen een steentje bij te dragen als ik slaag. In het besef dat er waarschijnlijk ook zat Noren zijn die kunnen werken maar het gewoon niet willen…… gut…..lijkt Nederland wel!

 

Reuzensprong?
Oei, al een tijdje niet geschreven. Ruim een week is het geleden dat ik een verhaaltje het internet op stuurde. Hoewel het nu eigenlijk slaaptijd is en ik morgen op tijd op pad moet, toch nog maar even en stukje doen. Ik zit toch nog vol energie van het zingen. Ja, Ik zing. Bij een kwintet, Blent (www.blent.nl), wereldberoemd in heel Zwolle. Dat is zo leuk en een van de dingen die ik vast erg ga missen als ik mag slagen in Noorwegen. Ook in die zin is het vertrekken naar Noorwegen van grote betekenis.
Het zingen kan ik daar ook, de noren houden erg van zingen, maar ik zal mijn lieve Blentmaatjes missen. Ik weet natuurlijk niet of de noren ook van mijn zingen houden, maar ik zal daar als ik de kans krijg zeker wat noten kraken.....op het gevaar af, natuurlijk, dat ik daarmee geen vrienden maak.

 

De overstap naar Noorwegen is een grote sprong, en is misschien wel een megasprong. Althans, zo lijkt het als ik reacties peil van mensen die vernemen dat ik de stap ga zetten. Hier en daar lijk ik zelfs bewondering te oogsten. Zou dat betekenen dat die mensen denken: "mwah, zoiets zou ik ook wel willen......maar niet durven!" Ik weet het niet. Het mag een grote stap lijken; het is best ver en er komt best een boel bij kijken, maar daarom is bewondering niet nodig.

 

Ik zie het als een project dat altijd slaagt. Ik ga er heen en (ver)blijf er en dat zou geweldig zijn als dat lukt. Maar kom ik terug om wat voor reden dan ook, dan is het ook een geslaagd project; ook al is het L.E.A.N noch SMART. Dan heb ik gedaan wat ik heel graag wil en heb ik genoten van het doen, het beleven ervan. Dat is dus eigenlijk een heel fijn uitgangspunt. De stap kan nooit stuk. Een stap die niet zo een reuzensprong is!    





Drikkevann


Dochter Floor proeft even voor (Rondane 2010)

Ik zat gisteren in Zutphen met uitzicht op de IJssel een hapje te eten. Met flinke gang stroomde deze dus eens een keer niet traag door het oneindig laagland. De spin off van heel veel water bij de oorsprong, de Rijn in het zuiden. Veel en troebel water en vast en zeker lang niet acceptabel als drinkwater. Uiteraard is het wel drinkbaar te maken en zelfs zo schoon dat we de plee er mee door durven spoelen! Instant drinkbaar water is in Nederland nagenoeg uitgesloten. Misschien als het is geput uit hele diepe bronnen, maar zelfs dan moet je afvragen of het direct voor consumptie geschikt is vanwege de door lang verblijf opgeloste stoffen en vervuiling. In de loop van de jaren is vervuiling tot in de diepe lagen doorgedrongen. En ik ben milieukundige dus ik kan het weten... toevallig! Nederland is klein, en Nederland is vol; vol met menselijke activiteit. 

Wij mensen vervuilen en veel mensen vervuilen....veel. Noorwegen daarentegen is groot met weinig mensen. Daarom kun je daar nog relatief fris water aantreffen. Weinig mensen vervuilen weinig. Zo simpel lijkt het en zo simpel is het denk ik ook. In Nederland zijn we al heel ver met allerlei milieumaatregelen die het gedrag van de mensen veranderen. Veel regels, positieve verandering van gedrag werpen in Nederland vruchten af. Er is een hoop verbeterd. En dat we niet rechtstreeks uit de IJssel kunnen drinken dat komt natuurlijk doordat deze vervuild wordt voor onze landsgrenzen.....sprak hij hoopvol. Maar grenzen tellen niet. Vooral het zeemilieu is onderhevig aan een wereldwijd "Schengen-akkoord". Een vrije markt voor de uitwisseling van "foute-vieze" goederen en stoffen.

In Noorwegen is de druk minder hoog en daarmee lijkt het of ook de noodzaak van milieumaatregelen minder groot is. Maar daar gebeurt natuurlijk precies hetzelfde. Alleen duurt het langer en de geleidelijkheid maakt dat het milieu er waarschijnlijk beter de tijd krijgt om te verwerken. Heel veel, maar niet alles, kan worden verwerkt immers. Toch durf ik niet te raden naar de gehaltes PCB's en dioxines in de Noorse "fruits de mer" en vooral ook hoger in de predatieketen (met mens aan de top)!

Maar landinwaarts.....daar durf ik nog mijn handen tot een kommetje te vormen en met woelig water uit de natte natuur mijn droge dorst te lessen. Maar dan laat ik natuurlijk wel eerst mijn dochter even proeven!   

 

  

Dovregubben

Een maand geleden ben ik begonnen met deze blog: http://dovregubbens.blogspot.nl/
Mensen die het verhaal, het toneelstuk van Hendrik Ibsen "Peer Gynt" kennen, danwel de muzikale vertolking daarvan van Edvard Grieg, zullen Dovregubben misschien herkennen. De trollenkoning wiens dochter Peer Gynt moet trouwen.
Peer Gynt volgt het egoïstisch levensmotto van de trollen. En soms, heel soms denk ik dat ik egoïstisch ben door te vertrekken naar Noorwegen. Maar het grote verschil tussen mij en een trol, al zou je dat qua neus niet zeggen, is dat ik toch denk meer het "wees jezelf" aan te hangen dan het trollig "wees voor jezelf".

Peer Gynt is een mooi verhaal dat ik als kind al via de suite van Edvard Grieg leerde kennen (http://www.youtube.com/watch?v=6UP54kbc8K0 ).
Dat was behalve mijn eerste kennismaking met iets Noors ook mijn eerste bewuste ervaring met klassieke muziek; buiten de baarmoeder althans. Mijn lieve moeder was en is liefhebber van klassiek.


hier wonen op zeker trollen (2010)

Als kind had ik natuurlijk geen flauw benul van het verhaal achter de suite. Ik vond het gewoon mooi. Later toen ik voor het eerst in Noorwegen was en ik Peer Gynt op diverse borden tegenkwam ging het meer leven.
Echte trollen heb ik overigens niet gezien, maar het landschap en de trollenmythes prikkelden het voorstellingsvermogen behoorlijk. Dovregubben, de koning van de trollen, heeft een prachtig koninkrijk.

 

Maar ik zou hem niet echt willen zijn. Trollen zijn namelijk niet ....dat je zegt....heel erg knap!  

 

 

 

Neus voor Noorwegen



de "neus" van Dombås (2010)

Zij die mij kennen weten dat als ik de hoek om kom vooral eerst mijn neus verschijnt en dan de rest redelijk spoedig volgt. Een juweel dat ik heb geërfd heb van de familie van moeders kant. Waarvoor dank! Deze reuze doch fijngevoelige neus is nogal gericht op het noorden. Zo erg dat ik denk dat ergens in Noorwegen een zelfde exemplaar moet rondlopen. Eentje wiens voorvader zijn neus, en waarschijnlijk meer, in Nederlandse zaken moet hebben gestoken. En dat gebeurde in de tijd dat de Vikingen nog veroveraars waren en de wereldzeeën overtrokken, de Noordzee incluis. Voordat deze Viking op pad ging om Amerika te ontdekken is hij langs geweest bij mijn familie. Daar werd hij uiteraard hartelijk ontvangen en met alle egards aan de Bourgondische gastvrijheid onderworpen om deze ongetwijfeld op zijn eigen manier op te souperen, je kent dat wel! Zoals dat gaat bij Vikingen van weleer. 



de sigaar (2010)

Elke trip naar Scandinavië komt er een gevoel van thuiskomen over me heen zodra ik het binnenkom. Zowel in het uitgestrekte Zweden als ook in het ruige Noorwegen. Bij mijn moeder maar eens gepeild naar hoe het toch kan dat daar mijn hart toch zo ligt.
Had zij misschien kennis aan een ruige Noorman? Nee natuurlijk niet. En dat weet ik natuurlijk ook wel..... want ook zij heeft immers die neus. Zij kon mij niet wijzer maken dan ik al denk te zijn.

Het lul-verhaal hierboven is natuurlijk geklets van de bovenste plank. Maar het intrigeert mij enorm waarom mijn hang naar Noorwegen zo groot is.  

En daarom lieve mensen....  ben ik nu de sigaar om op zoek te gaan naar mijn roots in het hoge noorden. 
      

Hoop

mieren"hoop" Rondane 2010

Er valt een hoop te zeggen over Noorwegen. En toch schrijf ik er niet iedere dag over. Er aan denken echter, doe ik dagelijks. Maar de tijd ontbreekt me om elke dag te bloggen. En soms zijn gedachten ook niet  in klare taal te verwoorden. 
Er doen zich op een dag zoveel momenten voor dat ik "afdwaal" naar het noorse. En dat kan gaan over het landschap, de zee, de fjorden en het wildleven. En ja, ook over de mensen. De mensen die ik er ken, nedernoren incluis. En over het weer. Als ik hier Gerrit Hiemstra de regen hoor verkondigen dan denk ik: "hoe zou het ginder zijn?" Wetende dat in grote delen van Noorwegen het weer net is als in Nederland. Terwijl vaak de gedachte is dat het er altijd en immer regent. En niets is minder waar; behoudens het gebied rondom Bergen waar het bewezen natter is dan in ons laaglandje. In Noorwegen kunnen eigenlijk in een dag alle seizoenen voorbij komen. Laatst op 1 mei begon mijn dag met verse sneeuw, er viel vervolgens regen en tegen de avond zat ik in een t-shirt (met lange mouwen) buiten aan de koffie te genieten van de avondzon die mij tot laat in het zonnetje zette. En zulke dagen zijn eigenlijk waanzinnig mooi. Dat is Noorwegen op zijn best. 

Het is een land van een hoop uitersten. Van mørketid-donkerte naar 24 uurs daglicht, van koud naar warm, van druk naar desolate rust, van hoog naar laag. Dat maakt het leven daar spannend. Net als je van plan bent de hoogste boom op te zoeken gloort er toch weer zon aan de einder, als de kou je eerst in de botten raakt dan wordt het toch weer warm, als de hectiek je naar de keel grijpt dan verkeer je in no time weer in rustiger oorden.....en hoge bergen rijzen op uit zee en fjord.

Wat een dynamiek in dat land. Het enige dat helaas niet heel erg dynamisch is, is het prijsniveau...... dat blijft onveranderd deprimerend een hoop hoog!

Amsterdam (2012)

So long Marianne

Ik ben, als velen, liefhebber van Cohen. Al zijn er ook zat die hem een wandelende depressie met hoed vinden! Ik ben al heel lang fan. Eigenlijk zo lang als ik me kan herinneren. Als kind hoorde ik mijn broer op zijn gitaar pingelen met teksten en muziek van Cohen. Dan spreek ik over ruim 40 jaar geleden. En toen mijn broer uit huis ging om dokter te worden deed ik verwoede pogingen Cohen voort te laten klinken in huis. Ik vroeg me overigens niet af of de rest in huis daar blij mee was.


minifan (1970)

Zo een groot liefhebber en dan pas vorig jaar voor het eerst een concert bijwonen van de groot dichter en zanger die hij is. Daar heb ik dus echt lang over gedaan. Maar toen wel genoten van de inmiddels 78 jarige artiest! Samen met mijn zoon, die de traditie ook weer voortzet en inmiddels Cohen's repertoire al beter kent dan ik. Cohen heeft ook iets met Noorwegen. Hij heeft in de jaren zestig samengeleefd met de Noorse Marianne. Daarom is Cohen ook een beetje van Noorwegen. In Oslo zien ze hem dan ook graag weer komen; 20 augustus 2013 weer. Zal ik gaan?    

De Noorse keuken

Culinair ben ik niet goed onderlegd hoewel ik van koken houd. Ik ben nog maar weinig echt uit eten geweest in Noorwegen. En met echt bedoel ik anders dan in pizzeria. Eigenlijk maar 1 keer in al die jaren. Dat was een jaar geleden in Oslo waar ik als "tegenprestatie" een etentje trakteerde. Rendierbiefstuk en een fles wijn.... en ja een mens maakt fouten. Wijn in chique restaurant in Noorwegen doet naderhand enige spijt opboeren. Ik veronderstel dat ik voor de prijs van dat etentje bij de eerste de beste Lap een heel rendier had kunnen kopen. Maar het was bijzonder!
Mijn allereerste kennismaking met de Noorse keuken betrof mijn eerste trip. Begin 80er jaren. Rijdend over Jotunheimen op zoek naar plek om te lunchen troffen we een soort wegrestaurantje. Maar de familie zat net aan de warme hap. Zuurkool.... we roken het al bij binnenkomst. We werden voor de keuze gesteld door te rijden naar volgende restaurant (voorwaar geen sinecure daar) of gezellig aanschuiven bij de familie. Het is het laatste geworden en dat is me altijd bijgebleven. Heerlijke zuurkool en zo gastvrij!

culirariteiten (2013)

Wil je betaalbaar eten en niet gedoemd zijn tot de benzinepomp culirariteiten, dan kom je toch bij de pizzeria-achtige tentjes terecht. Daar is voor een redelijk bedrag goed te eten. Denk er wel om dat je geen "stor"pizza bestelt. Dat is een soort van belegde satelliet-schotel waar je met een heel weeshuis van kan eten. 
Tot slot nog even iets over "husmannskost". Noorse kost waar je in de winter de Hardangervidda mee kunt oversteken. En dat is lekker, net zoals ik hier van onze nederlandse gerechten houd!